Egzekucja z ruchomości na nowych zasadach

660

Egzekucja z ruchomości na nowych reguluje art. 845 § 1 zdanie drugie: „Nie podlegają jednak zajęciu ruchomości, jeżeli z ujawnionych w sprawie okoliczności wynika, że nie stanowią one własności dłużnika”. Na gruncie stanu prawnego przed 1 stycznia 2019 r. obowiązywała zasada, że komornik, dokonując zajęcia nie badając statusu prawnego rzeczy ruchomej znajdującej się we władaniu dłużnika.

Zajmuje ruchomości będąc w władaniu dłużnika Komornik nie był zobligowany do badania, czyją stanowią własność. Dla dokonania zajęcia istotne było to, czy dłużnik lub wierzyciel faktycznie daną rzeczą dysponuje. Zmiana brzmienia art. 845 § 2, wprowadzona ustawą o komornikach sądowych, odwróciła wspomnianą zasadę. Aktualnie komornik musi badać, czy dana rzecz ruchoma podlega, czy nie podlega zajęciu, ponieważ w myśl art. 845 § 2 zdanie drugie zajęcie jest niedopuszczalne, jeżeli z ujawnionych w sprawie okoliczności wynika, że określone ruchomości nie stanowią własności dłużnika.

Natomiast sama informacja dłużnika, iż osobie trzeciej przysługuje prawo do ruchomości, którą dłużnik włada, nie stanowi przeszkody do jej zajęcia. Komornik odstępuje od zajęcia tylko w razie „ujawnienia w sprawie okoliczności”, z których wynika, że ruchomość będąca we władaniu dłużnika nie stanowi jego własności. W przypadku naruszenia prawa osoby trzeciej czynnościami egzekucyjnymi, które podjęto zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym, to złożenie skargi procesowej na czynności komornika nie może odnieść skutku. Przewidziane zostało w art. 841 § 1 powództwo ekscydencyjne (interwencyjne).

Ustawodawca, zmieniając art. 845 § 2 zwiększył ochronę praw osób trzecich, przyjął założenie, że decyzja o odmowie zajęcia ruchomości ma być oparta nie na ocenie „ujawnionych okoliczności”, lecz na bezwarunkowym ich uwzględnieniu przez komornika. Egzekucja z ruchomości na nowych zasadach będzie prowadzona z poszanowaniem praw wierzyciela oraz zapewnieniem ochrony osób trzecich.