Powództwo interwencyjne o zwolnienie od egzekucji uregulowane w art. 841 kodeks postępowania egzekucyjnego, zwane powództwem ekscydencyjnym lub interwencyjnym, stanowi środek obrony o charakterze merytorycznym, przysługujący w sytuacji, gdy prawa podmiotowe osoby trzeciej zostały naruszone w wyniku prowadzonej egzekucji.
Osobą trzecią w rozumieniu powyższego przepisu nie jest osoba, przeciwko której jako dłużnikowi skierowana została egzekucja, może nią być także małżonek dłużnika w przypadku, gdy egzekucję skierowano do majątku wspólnego małżonków na podstawie tytułu wykonawczego wydanego wyłącznie przeciwko dłużnikowi.
Powództwo interwencyjne
Powództwo interwencyjne o zwolnienie od egzekucji można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa. W uchwale z 17.7.2007 r. (III CZP 57/07, OSNC 2008, Nr 9, poz. 97) Sąd Najwyższy stwierdził, że miesięczny termin do wytoczenia powództwa o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji jest terminem prawa materialnego, a co za tym idzie – niezachowanie tego terminu nie pociąga za sobą odrzucenia pozwu, lecz oddalenie powództwa.
Wskazany termin jest bowiem jedną z przesłanek skuteczności zgłoszonego przez osobę trzecią, której prawa zostały naruszone, żądania zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji. Dodatkowo wskazać należy, że Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 11.9.2018 r. V ACa 1347/17, podniósł, że wniesienie powództwa ekscydencyjnego po jego upływie stanowi podstawę oddalenia powództwa bez potrzeby oceny jego merytorycznej zasadności.
W zakresie rozpoczęcia biegu terminu miesięcznego trzeba wskazać, że dniem, w którym strona dowiedziała się o naruszeniu prawa, jest – w świetle art. 841 § 3 KPC – dzień, w którym strona faktycznie dowiedziała się o zajęciu przedmiotu, a nie dzień, w którym mogła się o nim dowiedzieć przy dołożeniu należytej staranności – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.12.2007 r., V CSK 275/07. Kwestę ciężaru dowodu przedmiotowego postępowania reguluje zarówno art. 6 k.c. i 232 k.p.c. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
dowody dla stwierdzenia faktów
Natomiast, stosownie do art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Pojęcia ciężar dowodu w znaczeniu formalnym (art. 232 k.p.c.) i w znaczeniu materialnym (art. 6 k.c.) są odmienne, ale pozostają ze sobą w związku. Ponieważ na uznanie przez sąd twierdzeń stron za udowodnione wpływa treść informacji, jakie sąd uzyskuje na podstawie zgłoszonych środków dowodowych. – wyrok Sądu Najwyższego z 2 grudnia 2015 r., sygn. akt IV CSK 107/15, wyrok Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 13 września 2019 r. I Ca 244/19.
Potrzebujesz porady ? Napisz https://adlug.pl/kontakt/
facebook : https://facebook.com/adlugblog/