Ulga na złe długi w PIT została wprowadzona na mocy ustawy z dnia 19 lipca 2019 roku o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych i będzie obowiązywać dla wierzytelności powstałych po 31 grudnia 2019 roku. Wprowadzenie ulgi ma na celu polepszenie płynności finansowej przedsiębiorstw oraz ograniczenie zatorów płatniczych powstałych w wyniku braku terminowej zapłaty za sprzedane towary lub usługi. Do tej pory powyżej opisany mechanizm funkcjonował jedynie w ramach ustawy VAT.
Ulga na złe długi PIT w zaliczce – warunki zastosowania
Mechanizm ulgi na złe długi w podatku dochodowym będzie zbliżony do obecnie działającej ulgi za złe długi w podatku VAT. Analogicznie możliwość skorzystania z ulgi na złe długi PIT będzie możliwa po spełnieniu określonych warunków, tj.: -dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji; -od daty wystawienia faktury nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura; – transakcja dotyczy podmiotów opodatkowanych podatkiem dochodowym w Polsce.
Kiedy dokonać korekty z tytułu ulgi
Ustawa zmieniająca ustawę o PIT wprowadza nowy art. 26i, na mocy którego skorzystanie z ulgi na złe długi w PIT skutkuje tym, że podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym: -po stronie wierzyciela zostanie pomniejszona o kwotę netto wierzytelności zaliczonej do przychodów w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym nie została uregulowana lub zbyta w terminie 90 dni od upływu terminu płatności za fakturę, rachunek lub umowę; -po stronie dłużnika zostanie powiększona o kwotę netto zobowiązania w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym nie została uregulowana lub zbyta w terminie 90 dni, licząc od kolejnego dnia następującego po terminie płatności wskazanym na fakturze (rachunku) lub umowie.
Jeżeli wartość niezapłaconej faktury jest wyższa od podstawy opodatkowania występującej w danym roku, wówczas przedsiębiorca czas na jej odliczenie ma w ciągu kolejnych 3 lat podatkowych, pod warunkiem że w międzyczasie wierzytelność nie zostanie uregulowana lub zbyta. W przypadku wystąpienia straty z działalności gospodarczej wartość straty: -po stronie wierzyciela może zostać powiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty; -po stronie dłużnika podlega zmniejszeniu o ujętą w kosztach uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty.
Obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania
Może zdarzyć się, że po upływie roku podatkowego, w którym wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi w PIT, dłużnik dokona zapłaty za zaległą fakturę. W takiej sytuacji po stronie sprzedawcy zachodzi obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania o wartość netto uregulowanej zapłaty w okresie jej otrzymania. Jeśli w danym roku podatkowym osiągnął stratę, wówczas pomniejsza ją o tę kwotę. W sytuacji, gdy kwota wierzytelności przewyższa powstałą stratę, nadwyżka tej kwoty będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Analogicznie dłużnik po uregulowaniu zobowiązania ma prawo do zmniejszenia podstawy opodatkowania lub zwiększenia straty, jeśli wystąpiła w danym roku podatkowym. W przypadku jednak, gdy w danym okresie podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym jest mniejsza od kwoty uregulowanej wierzytelności, wówczas dłużnik pomniejszenia dokonuje wyłącznie do tej kwoty. Nadwyżkę uregulowanego zobowiązania nad dochodem uzyskanym w danym okresie ma prawo rozliczyć w kolejnych 3 latach podatkowych.
Ulga na złe długi PIT w zaliczce czy dopiero w zeznaniu rocznym
Zgodnie z ogólną zasadą stosowania ulgi na złe długi PIT zmniejszenia oraz odpowiednio zwiększenia podstawy opodatkowania dokonuje się w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym płatność nie została uregulowana w terminie 90 dni, licząc od dnia kolejnego po upływie terminu jej płatności. Jednak w znowelizowanej ustawie o PIT znajduje się zapis w art. 44 ust. 17. a mocy którego dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki może być zwiększany lub zmniejszany w okresie rozliczeniowym, w którym ulga została zastosowana, czyli w okresie, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze. Jeżeli dochód w tym okresie jest niższy od wartości wierzytelności, wówczas jego pomniejszenia dokonuje się w kolejnej zaliczce na podatek dochodowy w danym roku podatkowym.
W przypadku, gdy kwota wierzytelności przekracza wartość dochodu osiągniętego w danym okresie rozliczeniowym, wówczas różnica może zostać odliczona w kolejnych zaliczkach na podatek dochodowy, o ile wierzytelność nie zostanie uregulowana lub zbyta.
Wprowadzenie ulgi na złe długi z pewnością przyczyni się do poprawy płynności finansowej wielu firm, ze względu na możliwość pomniejszenia dochodu o kwotę nieterminowych należności, zamiast doprowadzać do przedawnienia nieściągalnych należności.